น้ำนิ่งแต่ไหลลึก
ใจคนลึกลึกกว่า
เงียบงามยามพบหน้า
ในตานั้นซ่อนไฟฝัน
คำพูดอาจเงียบเสียง
แต่ใจเพียงเคลื่อนไหว
เหมือนน้ำไม่เคยไกล
ยังไหลซึมซาบดินดี
ภายนอกอาจนิ่งเฉย
แต่ไม่เคยหยุดหวัง
ใจเขาอาจกำลัง
ฝึกฝัน ฝ่าฟัน เรียนรู้
อย่ามองเพียงเปลือกตา
แล้วว่าใครตื้นเขิน
บางใจเหมือนกวีนิพนธ์
ซ่อนพ้นในความนิ่ง
น้ำนิ่งจึงน่ากลัว
หรือชั่วก็แล้วแต่
ลึกจริงถึงใจแท้
ไม่แปรแม้คลื่นลม
'หมิ่นเหม่
06/07/2568 10:50
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น